De aanhouder krijgt alsnog een kans.

Korte versie; opstaan, ontbijt, nieuws kijken, burgertje van 5Guys, ff naar de Walmart, luieren, zwembad, Monday Medallions van TR, TV binge en naar bed. Weer een dag.

Bijzonderheden; hoewel niet heel bijzonder, maar wel bijzonder traditioneel, de Tini. Is ook iedere vakantie hetzelfde pandoer, maar te mooi om niet te vermelden. Speciaal voor goede vrienden van ons, die ook regelmatig in deze villa verblijven, altijd op de eerste (zonnige, en dat is vaak) dag een fotootje van de zonsopkomst (De Tini, dus). Deels natuurlijk om ze, en vele anderen, stikjaloers te maken 😉 , en (groten)deels omdat ze het mooi vinden en er weer naartoe kunnen leven.

Daar het helemaal niet meer bijzonder is dat er bij een wolkenloze “hemel” de luchtscribenten in dienst van Hem onze ochtendrust komen verstoren is het nu een dienaar van een heel ander soort, de Local LEO. Die komen na de koffie met hun sjoppertje laag over onze zwemkooi heen scheren. En niet één keer, maar achter mekaar door. Na een keer of 5 begint dat te vervelen, en na het driedubbele schiet ik maar eens een paar plaatjes van die overlastgever. Dat schrikt af, want ze verdwijnen in het zwerk. Of ze de vermeende crimineel of de notoire anti-pietendemonstrant (terrorist zo U wil) nog gevonden hebben horen we ofwel in het 5 o’clock nieuws of we zullen nimmer wat vernemen.

Verder is er behalve het in de eerste alinea beschreven dagprogramma weinig bijzonders, of het moet vermeldenswaardig zijn dat we gisteravond bij een andere Walmart (er zijn er hier vele) alsnog een exemplaar van het Walmart kersthuis gescoord hebben. Het was het laatste in het schap, maar daar malen we niet om, après nous le déluge, niewaar? En bij diezelfde Walmart vonden we vandaag (we komen er graag) ook de ontbrekende kledingstukken. Never give up, dat is ons motto voor deze vakantie, en eigenlijk bijna voor altijd. (NB. voor de kenners; bij deze Walmart, aan de SR535 LBV kun je wel gewoon pinnen en cashbacken, in tegenstelling tot bij “de onze” aan de US27 Clermont)

Oké, beetje herhaling bovenstaande foto, maar hij is ook zo mooi. Wat ook mooi is, is dat “ons” huis langzamerhand een beetje gemetamorfoost word. Begin dit jaar de keuken en de slaapkamers, en gedurende Irma heeft onze Landlady Joanne (die er dus live bij was) de inrichting van de grootse woonkamer en breakfastnook aangepakt. Die zijn gelijk 30 jaar moderner geworden. Mooi. En ook de “ik doe de was in 20 minuten/came with the house” wasmachine kicked the bucket, en is vervangen door een moderne, met discoverlichting uitgevoerde bovenlader waar je een giraffe in kunt wassen. Misschien niet diervriendelijk uitgedrukt, maar met het gemier (sic) van juffrouw Thieme heb ik helemaal niks. Ik bedoel te zeggen dat het kreng (de wasmachine, niet Marianne) diep is als de Grand Canyon. De fles Tide op de foto is een 2-quarter, en Marion’s armen halen met moeite de bodem.

De rest van de dag verloopt conform de eerste regels van dit epistel, waarvan akte.